Ik vertrek 2.0

Vrijdagochtend 30 januari, het is nog erg vroeg. Sneeuw in combinatie met regen zorgt voor een sombere en gladde weg naar Schiphol.
We moeten doorrijden want de tijd begint te dringen en als er iemand is die nogal moeite heeft met opstaan en haasten in de vroege ochtend, dan ben ik het wel.
Schiphol 07:15, eerst inchecken want dat kon niet online: "hoe werkt dit apparaat meneer?" Eerste stressmomentje aanwezig aangezien het apparaat mijn code niet kent, paar minuten er mee hannissen en het is gelukt.
Bagage op de band, oeps 25 kilo terwijl ik maar 23 mee mag nemen. Nu maar hopen dat 'mevrouw United Airlines' er niks over zegt. Gelukkig mag ik zonder extra kosten doorlopen.

Even lekker genieten van een kop koffie met ouders en broer terwijl de tijd in mijn nek hijgt, mede door de lange rij bij de incheckbalie zijn we wat tijd verloren.
Tot op dat moment had ik nauwelijks last van zenuwen en 'afscheidsangst' en viel het mij ontzettend mee. Maar bij deze 'grote' jongen viel het afscheid zwaarder dan gedacht, t' leek wel of ik nooit meer terug zou komen. Gelukkig wel...!

Ik ken alleen douanecontroles binnen Europa. Aangezien ik nu via Houston, Texas, vlieg werd ik gescreend alsof ik een potentiële terrorist kon zijn. Alles mocht eruit (handbagage) en alles mocht haast uit. Daarnaast kreeg ik van een douanebeambte allerlei vragen die leken interesse te tonen maar waarbij je een achterdocht proeft van heb ik jou daar. Ik kreeg natuurlijk de vraag wat ik in Cancun ga doen. Hotelschool Apeldoorn had Mevrouw nog nooit van gehoord, en je zag in haar ogen de vragenlijst uitgebreider worden. Gelukkig mocht ik doorlopen...

Ruim vliegtuig, stoel naast mij vrij, eten/drinken, veel films, klein beetje slapen en 11 uur verder landen we met een stijve kont en slappe benen op Houston. Met een uur vertraging, mede door ijs op de vleugels in Amsterdam. Snel het vliegtuig uit en flink doorlopen, over 70 minuten vertrekt mijn vlucht naar Cancun. Ook nu weer door een Amerikaanse screening waarbij allebei mijn handafdrukken worden opgenomen, een scan van mijn ogen worden gemaakt en alle bagage wordt gescreend. De vermoeidheid slaat inmiddels zwaar toe.

Na een korte vlucht, die prima werd verzorgd door UA, kwamen we op tijd aan in Cancun. 18:00 en al donker komen we aan bij de bagageband. Na een lange tijd staan er minder steeds minder mensen en vallen er steeds minder koffers op de band: 'het zal toch niet?' Vraag ik mijzelf af.

Na een half uur gewacht te hebben zegt iemand van het grondpersoneel met een brede lach: 'that's it for today'. Ik zakte nog net niet door de grond. Na een tijdje kan ik een claim indienen en bedenk ik me wat er allemaal in mijn ruimbagage zit: slaapspullen, kleding, opladers, douchespullen...ga maar door. Gelukkig verzekerd de man dat spullen zaterdag rond 16:00 worden afgeleverd bij mijn hotel. Dus maar snel naar mijn hotel want na 18 uur ben ik een wandelende zombie.

Met de bus, want ik trof twee andere Nederlanders aan die exact hetzelfde was overkomen, naar mijn hotel. Snel wat eten bij de grote 'M' want uitgebreid eten was te zwaar!

Prachtig hotel in het centrum met ruime kamer en badkamer, want dat had ik nodig. Na een lange nacht van twaalf uur werd ik wakker geklopt op de deur, ik snel eruit en wat bleek: me koffer was al terug. Om 11:00 uur in de ochtend, heel fijn.

Eerste dag was beetje zoeken in wat ik kon en moest doen, een beetje rond geslenterd in de stad en veel geslapen.
Heimwee? Achnee dat is gewoon even wennen aan een totaal andere cultuur, stad, mensen en klimaat houd ik mijzelf voor.

Dag 2 begon al beter: hardlopen, ontbijten en de stad in. Het gevoel van een Mexicaan bekroop mij al een beetje. Het gaat mooi worden.

In 'ik vertrek' zie je altijd van die mensen die totaal voorbereid (of niet) vertrekken naar een ander land. Altijd doen zich problemen voor, klein of groot, welke uiteindelijk prima op te lossen zijn. Dat heb ik nu aan de levende lijven ondervonden. Het zal soms 'roeien met de riemen die ik heb' zijn, verlangen naar de uitermate 'georganiseerde' maatschappij die Nederland heeft en in situaties terecht komen die anders hadden kunnen gaan. Maar het zal voor 95% een tijd worden die gekenmerkt wordt door: leren, werken, zon, zee, feesten, ontdekken, spaans, engels, backpacken en heel veel nieuwe mensen leren kennen.

Ik vertrek....,maar niet voorgoed

¡Hasta la próxima vez!